„Wiosna na łące – aktywność matematyczna w pracy z dzieckiem 3-4 letnim” - scenariusz modelowego zajęcia edukacyjnego.

Scenariusz modelowego zajęcia edukacyjnego dla dzieci 3 – 4 letnich
przeprowadzonych przez nauczycielkę Ewę Grzegorek w Przedszkolu Miejskim nr 200 w Łodzi, w dniu 18.05.2011r.

Opracowanie pod kierunkiem doradcy metodycznego: Małgorzaty Marczak

Temat: Wiosna na łące – aktywność matematyczna w pracy z dzieckiem 3 – 4 letnim.

Cele ogólne:
- kształtowanie umiejętności liczenia w zakresie 6;
- rozpoznawanie własnego imienia – czytanie globalne;
- tworzenie okazji do pogłębiania wiadomości na temat zwierząt żyjących na łące.

Cele operacyjne:
- przelicza oczka na kostce w zakresie od 1 do 6 samodzielnie lub z pomocą nauczycielki;
- rozpoznaje i nazywa co najmniej dwa wybrane zwierzęta żyjące na łące (np. biedronka, motyl);
- rozpoznaje globalnie obraz graficzny własnego imienia.

Metody (wg M. Kwiatkowskiej):

- słowne: rozmowa, zagadki, instrukcja słowna;
- czynne: zadań stawianych do wykonania;
- oglądowe: pokazu

Formy:
- indywidualna
- zbiorowa

Środki dydaktyczne: ilustracje znaczków rozpoznawczych z wzorami imion, szablony
z imionami, duża kostka do gry, ilustracje przedstawiające cyfry od 1 do 6 w dużym formacie, makieta łąki, ilustracje wybranych zwierząt – mieszkańców łąki, koperty z zadaniami, ilustracje przedstawiające „buźki” wyrażające smutek, radość, złość, klej, magnetofon, płyta CD z piosenką „Pociąg krasnoludków”, CD z odgłosami żaby, pszczoły, bociana.

Przebieg:

  1. Zabawa ze śpiewem „Miło witaj każdy dzień”.

Tekst śpiewany zgodnie z melodią piosenki „W murowanej piwnicy”.

Miło witaj każdy dzień i uśmiechnij do mnie się
Klaśnij w ręce raz i dwa, usiądź w kole tak jak ja.

  1. Globalne rozpoznawanie imion .
  1. Wybieranie znaczka rozpoznawczego w kolejności zgodnej z ustawieniem dzieci
    w kole.
  2. Nazywanie znaczków rozpoznawczych: „Mój znaczek, to…”.
  3. Indywidualne odszukiwanie imion wg wzoru pod znaczkami rozpoznawczymi
    ze stopniowaniem trudności:

I stopień – wspólne przyglądanie się znaczkom poprzedzające pytanie nauczycielki „Kto wie, gdzie jest jego imię?”. Dzieci, które samodzielnie potrafią rozpoznać zapis własnego imienia, wybierają odpowiednie szablony i porównują je z wzorem pod znaczkiem rozpoznawczym.

II stopień – dzieci indywidualnie odszukują właściwego imienia na podstawie wzoru.

III stopień – dzieci, które mają największe problemy z poprawnym wykonaniem zadania dokonują wyboru z 2 – 4 propozycji.

  1. Pląs „Jam jest żabka”.

Ruch obrazuje tekst piosenki. Zabawę powtarzamy 3 – 4 razy śpiewając cicho ( jak pszczółki), z ustami rozciągniętymi w szerokim uśmiechu (jak żabki), z ustami ułożonymi w rurkę (jak bocian).

Jam jest żabka
Tyś jest żabka
My nie mamy nic takiego.
Jedna łapka druga łapka
Skrzydełka żadnego.
Uła – kła – kła/bis
My nie mamy nic takiego
Jedna łapka
Druga łapka
Skrzydełka żadnego.

  1. Zabawa z kostką.

Dzieci rzucają dużą kostką do gry w kolejności zgodnej z ustawieniem w kole. Wspólnie liczą ilość wyrzuconych oczek. Indywidualnie wskazują odpowiednią cyfrę:

I stopień – samodzielnie
II stopień – na podstawie słownej instrukcji nauczycielki.

Cyfry umożliwiają otwarcie kopert z zadaniami .

Koperta nr 1. Zabawa ruchowa: na dźwięk tamburyna dzieci latają nad łąką, jak pszczółki; gdy tamburyno ucichnie, dzieci – pszczółki odpoczywają na kwiatkach.
Koperta nr 2. Zagadka, której rozwiązaniem jest nazwa zwierzęcia umieszczonego na makiecie łąki (biedronka). Dzieci wskazują właściwe zwierzę.

Nosi kubraczek czerwony w czarne kropki.
Wiosną budzi się do słonka.
Czy już wiesz? To …….. (biedronka)

Koperta nr 3. Zabawa ruchowa: dzieci wykonują 6 żabich skoków.

Koperta nr 4. Zagadka słuchowa: dzieci rozpoznają odgłosy wydawane przez bociana, żabę i pszczoły. Wskazują zwierzęta na makiecie.
Koperta nr 5. Dzieci oglądają zwierzęta na ilustracjach, nazywają je i umieszczają we właściwym miejscu na makiecie: kret – na ziemi, motyl – na kwiatach.
Koperta nr 6. Podobnie, jak wyżej - dzieci nazywają zwierzęta na ilustracjach i umieszczają je we właściwych miejscach na makiecie: ślimaka – na liściach trawy, dżdżownicy – w ziemi.

  1. Ćwiczenie odprężające (wg Denisona).

Dzieci w siadzie skrzyżnym składają dłonie tak, aby dotykały się czubkami palców; oddychają głęboko przez ok. 30 sekund.

  1. Ewaluacja. Dzieci oceniają swój nastrój po zakończonych zajęciach.

Nauczycielka prosi o nazwanie emocji przedstawionych na „buźkach”, a następnie
o ocenę samopoczucia dzieci po  zajęciach. Dzieci, które są zadowolone, bo wszystko im się udało, ustawiają się wokół „buźki” uśmiechniętej. Dzieci smutne ustawiają się wokół „buźki” wyrażającej tę emocję. One ustawiają się wokół „buźki” z grymasem.

Nauczycielka pyta dzieci o to, co możemy zrobić aby poprawić nastrój dzieciom smutnym?. Proponuje znaną i lubianą przez dzieci zabawę z piosenką np. „Pociąg krasnoludków” (załącznik nr 1).

ZAŁĄCZNIK NR 1 - „Pociąg krasnoludków” - muzyka: A. Sikorski, słowa: A. Koszewski (Źródło: „Piosenki dla najmłodszych. Jadą, jadą misie”).

Ze stacyjki siedmiu smutków
Rusza pociąg krasnoludków
Maszynista z kozią bródką
Zagwizdał cichutko
Wyruszają na wycieczkę
Zaczynają w drodze sprzeczkę
Czy ma pociąg jechać z planem
Czy może w nieznane

Jeden woła do Chorzowa
Drugi krzyczy Huta Nowa
Trzeci bierze kurs na Sopot
To ci wielki kłopot
Dwóch z pociągu łowi ryby
Ten na niby zbiera grzyby
Jak się jeden z drugim kłócił
Pociąg się przewrócił